Walter de Maria, " The lighting field", 1977


Land Art – Environmental Art – Earthworks 🌍

Στο πλαίσιο του μαθήματος Εργαστήρια Δεξιοτήτων με θεματική «Φροντίζω το Περιβάλλον» γνωρίσαμε ένα ξεχωριστό κίνημα τέχνης: τη Land Art, που συχνά συνδέεται με τους όρους Environmental Art και Earthworks.

Τι είναι;

Land Art: έργα τέχνης που δημιουργούνται μέσα στη φύση, με υλικά από τη γη (πέτρες, ξύλα, φύλλα, άμμο, πάγο). Τα έργα συχνά είναι εφήμερα και επιστρέφουν ξανά στη φύση.
Environmental Art: τέχνη που αναδεικνύει θέματα οικολογίας και προστασίας του περιβάλλοντος, εμπνέοντας μας να σκεφτούμε τον ρόλο μας στη Γη.
Earthworks: μεγάλης κλίμακας έργα στο τοπίο, που μεταμορφώνουν ολόκληρες εκτάσεις γης με δημιουργικότητα και σεβασμό στη φύση.

Η φιλοσοφία αυτών των κινημάτων είναι ότι η τέχνη δεν χρειάζεται να καταναλώνει πόρους ούτε να ρυπαίνει∙ αντίθετα, μπορεί να μας εμπνεύσει να αγαπήσουμε και να φροντίσουμε τη φύση.

Καλλιτέχνες που ξεχωρίζουν

Christo και Jeanne-Claude: τύλιξαν γέφυρες, κτίρια και ακτές με υφάσματα, δημιουργώντας εντυπωσιακές, εφήμερες εγκαταστάσεις.
James Turrell: χρησιμοποιεί το φως και τον ουρανό ως υλικά, μεταμορφώνοντας την εμπειρία του χώρου.
Andy Goldsworthy: δουλεύει με φύλλα, πέτρες, πάγο και κλαδιά∙ τα έργα του συχνά καταστρέφονται φυσικά, δείχνοντάς μας τον κύκλο της ζωής.
Olafur Eliasson: φτιάχνει μεγάλα έργα με νερό, πάγο ή φως, που μας κάνουν να σκεφτούμε την κλιματική αλλαγή.
Robert Smithson: δημιούργησε το διάσημο Spiral Jetty στη λίμνη Great Salt Lake (ΗΠΑ), μια τεράστια σπείρα από πέτρες και χώμα, χαρακτηριστικό έργο Earthworks.
Nancy Holt: με το έργο Sun Tunnels συνέδεσε την τέχνη με τις κινήσεις του ήλιου και τα φαινόμενα της φύσης.
Walter De Maria: στο The Lightning Field το ίδιο το φυσικό φαινόμενο της αστραπής γίνεται μέρος της τέχνης.
Agnes Denes: στο Wheatfield – A Confrontation (1982) μετέτρεψε το κέντρο του Μανχάταν σε χωράφι σιταριού, προβάλλοντας ένα ισχυρό οικολογικό μήνυμα.
Maya Lin: δημιούργησε έργα που συνδέουν την τέχνη με το τοπίο, τα ποτάμια και το αποτύπωμα του ανθρώπου στη φύση.
Richard Long: με τα περπατήματά του στη φύση μετατρέπει την ίδια την πορεία και το ίχνος του σε έργο τέχνης.

 Robert Smithson, "Spiral Jetty",1970

 James Turrell, "Roden Crater", Arizona, 1977 ως σήμερα

Παρακολουθήστε το βίντεο:




Christo, "Floating Piers", Lake Iseo, Italy 2016


Παρακολουθήστε τα παρακάτω βίντεο:


  Andy Goldsworthy, "Sticks framing a lake", 1986


Olafur Eliasson, "The weather project", Tate London,2003




Παρακολουθήστε την συνέντευξη του Olafur Eliasson:


Η Land Art, η Environmental Art και τα Earthworks μας δείχνουν ότι:

Η τέχνη μπορεί να γίνει μέσο οικολογικής ευαισθητοποίησης.

Η φύση δεν είναι μόνο σκηνικό, αλλά συνεργάτης στη δημιουργία.

Τα έργα μεγάλης κλίμακας (Earthworks) μάς αποκαλύπτουν τη δύναμη του ανθρώπου να παρέμβει στο τοπίο με σεβασμό και δημιουργικότητα.

Η ομορφιά βρίσκεται συχνά στα πιο απλά και φυσικά υλικά.

👉 Με αυτό το μάθημα, οι μαθητές/τριες ανακαλύπτουν πώς η τέχνη μπορεί να μας διδάξει να αγαπάμε και να προστατεύουμε το περιβάλλον, όχι με θεωρία αλλά με πράξη και δημιουργία!

             ➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖


Φροντίζω το περιβάλλον: Παγκόσμια και Τοπική- Φυσική Κληρονομιά 



Η περίπτωση του CopenΗill

Το εργοστάσιο καύσης απορριμμάτων που αποτελεί το στολίδι της Δανίας

Το CopenHill αποτελεί μια καινοτόμα μονάδα συνδυασμένης παραγωγής ενέργειας και θερμότητας από απόβλητα που ταυτόχρονα παρέχει εγκαταστάσεις και υπηρεσίες αναψυχής όπως σκι και αναρρίχηση και η οποία βρίσκεται στο Amager της Κοπεγχάγης στη Δανία. Το CopenHill πριν γίνει χώρος για mountain sports για μικρούς και μεγάλους, ήταν ένας χώρος όπου πετούσαν οι Δανοί τα απόβλητά τους. Ωστόσο, η θέληση της τοπικής κυβέρνησης να μετατραπεί η Κοπεγχάγη στην πρώτη πόλη που δεν θα χρησιμοποιεί καθόλου διοξείδιο του άνθρακα μέχρι το 2025, σε συνδυασμό με τη θέληση για δημιουργία κάτι μοναδικού και ταυτόχρονα οικολογικού, οδήγησε το 2013 στην κατασκευή αυτού του χώρου. Το CopenHill άνοιξε τις πόρτες του στο κοινό τον Οκτώβριο του 2019.
Στο CopenHill υπάρχει ένα εργοστάσιο καύσης απορριμμάτων που αποτελεί ταυτόχρονα και τεχνητό βουνό με πλούσια βλάστηση, πεδίο αναρρίχησης και πίστα για σκι. Η εν λόγω εγκατάσταση παρέχει θέρμανση σε 150.000 νοικοκυριά με σχεδόν μηδενικές εκπομπές ρύπων, ενώ ταυτόχρονα λειτουργεί ως χώρος αναψυχής, τοπόσημο και τουριστικός προορισμός. 
Το Copenhill καταλαμβάνει έκταση 17.000 τετραγωνικών μέτρων, εκ των οποίων τα 10.000 τ.μ. είναι η πίστα του σκι. Η πίστα του τεχνητού σκι είναι κατασκευασμένη από ένα ειδικό υλικό στην Ιταλία και ανακυκλώνεται όταν φθαρεί. Σε αυτή βρίσκεται και ένα μονοπάτι για περπάτημα και τρέξιμο, μήκους 490 μέτρων. Επίσης, στην ίδια εγκατάσταση έχει δημιουργηθεί και ένας τοίχος αναρρίχησης, ύψους 85 μέτρων. 


Η επίσκεψη στον χώρο και η χρήση του είναι δωρεάν. Οι πολίτες πληρώνουν μόνο για τη χρήση των αναβατήρων ή για να ανεβούν στον τοίχο αναρρίχησης. Η κορυφή είναι επισκέψιμη και μέσω γυάλινου ανελκυστήρα, από τον οποίο κάποιος βλέπει το εσωτερικό του εργοστασίου καύσης. Στη βάση βρίσκεται ένα “afterski cafe & bar”, ένας χώρος ενοικίασης εξοπλισμού σκι και ένα επώνυμο κατάστημα.

Ο τοίχος σχεδιάστηκε από την walltopia και είναι ο ψηλότερος τοίχος αναρρίχησης στον κόσμο, ύψους 85 μέτρων – πλάτους 10 μέτρων, και ενώνεται με την τεχνητή πίστα σκι στην ταράτσα του κτιρίου, δημιουργώντας έναν πολυχώρο για ορεινά αθλήματα μέσα στην πόλη.

Ωστόσο, λόγω του πολύ μεγάλου ύψους του, η αναρρίχηση πρέπει να γίνεται από πολύ έμπειρα και εκπαιδευμένα άτομα, ενώ πρόκειται να ανοίξει επίσημα για το κοινό εντός του 2020.

Ο τοίχος που δημιουργήθηκε σε στενή συνεργασία με την BIG, εναρμονίζεται με το κτίριο οπτικά και λειτουργικά. Οι τοποθετημένες λαβές είναι λειτουργικές για όλη την ανάβαση προς την κορυφή.

«Ο σχεδιασμός του τοίχου ήταν μια πρόκληση καθώς προσπαθούσαμε να βρούμε τη σωστή ισορροπία μεταξύ εμφάνισης και λειτουργικότητας. Ο στόχος ήταν να δημιουργήσουμε ένα τοίχος που να ταιριάζει με την εντυπωσιακή αρχιτεκτονική του κτιρίου ενώ θα προσφέρει μια εξαιρετική εμπειρία αναρρίχησης», αναφέρει ο Vasil Sharlanov, επικεφαλής της walltopia.

Το αναρριχητικό τοίχωμα χωρίζεται σε τέσσερα επίπεδα, και κάθε 20 μέτρα είναι διαφορετικό επίπεδο αναρρίχησης. Η δυσκολία ανεβαίνει όσο πιο ψηλά πηγαίνει ο αναρριχητής. Ο τοίχος 1.200 τετραγωνικών μέτρων κατασκευάστηκε από 55 τόνους ανοξείδωτου χάλυβα και στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ένα μείγμα 24 τόνων υαλοβάμβακα και πλεξιγκλάς. Αυτός ο συνδυασμός ήταν ο ιδανικός, σύμφωνα με τους ειδικούς, ώστε να μην εμποδίζεται ο φυσικός φωτισμός στο κτίριο.

Ο αρχιτέκτονας Bjarke Ingels που σχεδίασε το CopenHill, είχε περιγράψει το έργο ως ανέγερση ενός αλπικού βουνού για να προσθέσει ενδιαφέρον στην επίπεδη τοπογραφία της Δανίας. «Η ιδέα για την πλαγιά του σκι προήλθε από το γεγονός ότι η Κοπεγχάγη έχει κρύο κλίμα με αρκετούς μήνες χιόνι, χωρίς όμως να έχει απολύτως κανένα βουνό», δήλωσε, εξηγώντας ότι οι κάτοικοι πρέπει να ταξιδέψουν αρκετές ώρες με το αυτοκίνητο για να φτάσουν στις πραγματικές πλαγιές του σκι στη Σουηδία.

Για να πετύχει το εγχείρημα, χρειάστηκε να υπάρξει ένα ολοκληρωμένο business plan, καθορίζοντας τους πιθανούς επισκέπτες, προκειμένου το έργο να έχει και βιωσιμότητα, δεδομένου ότι απαιτήθηκαν 12,7 εκατ. ευρώ (εγκαταστάσεις σκι 5, εγκαταστάσεις αναρρίχησης 1,3, skicentre 1,6, πράσινο πάρκο στέγης 2,4, σχεδιασμός / σύμβουλοι 1,3, απρόβλεπτα 1,1 εκατ.). Στη Δανία, υπάρχουν 530.000 άτομα που ασχολούνται με το σκι κάθε χρόνο, κι αυτό αποτέλεσε ιδανική μαγιά σκέψης.
Η χρηματοδότηση δε του έργου προήλθε από κοινή συνεργασία μεταξύ ιδιωτικών κεφαλαίων και δημοσίου, καταδεικνύοντας ότι αποτελούν τον ιδανικό τρόπο κατασκευής και λειτουργίας μεγάλων έργων.

Περισσότερες πληροφορίες: https://www.copenhill.dk/


➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖



ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΑ ΔΕΞΙΟΤΗΤΩΝ 

Θεματική : Φροντίζω το περιβάλλον

Υποθεματική :Παγκόσμια και τοπική πολιτιστική κληρονομιά

Τίτλος : Περιβάλλον και Τέχνη – Land art

Τάξη Γ, τμήματα Γ1, Γ2, Γ3

 Διδάσκουσα καθηγήτρια :Πηνελόπη Νουτσοπούλου


Η αρχή αυτού του νέου μαθήματος συνέπεσε με ένα μεγάλο παγκόσμιο εικαστικό γεγονός, το έργο των καλλιτεχνών Christo και Jeanne-Claude, “Wrapped L’Arc de Triomphe “.

H Αψίδα του Θριάμβου από το Σάββατο 18 Σεπτεμβρίου 2021 έστρεψε  όλα τα βλέμματα πάνω της. Τυλιγμένη με αέρινα υφάσματα,  θυμίζει ένα ευφάνταστο δώρο. L’Arc de Triomphe, Wrapped. Ένα προσωρινό έργο τέχνης, όνειρο ζωής από το 1960 των εμπνευστών της ιδέας Christo και Jeanne-Claude   παρέμεινε τυλιγμένη για 16 ημέρες έως την Κυριακή, 3 Οκτωβρίου 2021 προσελκύοντας τα βλέμματα όλων.

 Η εγκατάσταση του θεαματικού έργου, που περιλάμβανε την περιτύλιξη του περίφημου μνημείου του Παρισιού σε περίπου 25.000 τετραγωνικά μέτρα από ασημί μπλε ύφασμα πολυπροπυλενίου και 3.000 μέτρα ανακυκλώσιμου κόκκινου σχοινιού πολυπροπυλενίου, έχει ξεκινήσει από τον Ιούλιο.

Το L’Arc de Triomphe, Wrapped σχεδιάστηκε για πρώτη φορά από τον Christo με την επί μακρόν καλλιτεχνική συνεργάτιδα και σύντροφο της ζωής του, Jeanne-Claude, το 1961.Αρχικά, το έργο έπρεπε να συμπέσει με την έκθεση του Christo και της Jeanne-Claude στο Κέντρο Πομπιντού πέρυσι, αλλά καθυστέρησε λόγω της πανδημίας. Ο Christo πέθανε τον Μάιο του 2020, χωρίς να μπορεί να δει το έργο να ολοκληρώνεται (η Jeanne-Claude πέθανε το 2009).  «Θα είναι σαν ένα ζωντανό αντικείμενο που θα κινείται στον άνεμο και θα αντανακλά το φως. Με τις κινούμενες πτυχώσεις του, η επιφάνεια του μνημείου θα γίνει αισθησιακή. Οι άνθρωποι θα θέλουν να αγγίξουν την Αψίδα του Θριάμβου », είπε ο Christo.



 Η Αψίδα του Θριάμβου και ο συμβολισμός

Η Αψίδα του θριάμβου βρίσκεται στη συμβολή του 8ου, 16ου και 17ου διαμερίσματος του Παρισιού, γύρω από την πλατεία Place de l’Étoile – Σαρλ ντε Γκωλ. Σημείο συγκέντρωσης των 12 κεντρικών Λεωφόρων, στην καρδιά του δυτικού Παρισιού που χαράχτηκαν τον 19ο αιώνα με την προτροπή του βαρόνου Ζωρζ Εζέν Οσμάν και σχημάτιζαν ένα αστέρι. Για αυτό άλλωστε και το όνομα  Arc de triomphe de l’Étoile που της έχει αποδοθεί.

Κατασκευάστηκε κατόπιν αιτήματος του Ναπολέοντα Α ‘για να γιορτάσει τη νίκη των γαλλικών στρατών το 1806, σύμφωνα με τα σχέδια που έκανε ο αρχιτέκτονας Jean-François-Thérèse Chalgrin και η κατασκευή της διήρκησε 30 χρόνια, έως το 1836. Οι διαστάσεις της είναι 55 μ. ύψος, 45 μ. μήκος και 22 μ. βάθος, ενώ το ύψος της κεντρικής αψίδας είναι 29,2 μ. και το πλάτος της 14,62 μ.

Μετά την άφιξή του στις 11 Νοεμβρίου 1920 στο Hall of Palms της Αψίδας του θριάμβου, ο Άγνωστος Στρατιώτης θάφτηκε στο μέρος κάτω από το τόξο της, στις 28 Ιανουαρίου 1921 και έκτοτε παραμένει αναμμένη στη μνήμη όλων των πεσόντων του Α’ Παγκοσμίου πολέμου, η φλόγα του Έθνους.

Η αψίδα αποτελεί εθνικό μνημείο – σύμβολο της γαλλικής φιλοπατρίας και από αυτήν εκκινεί πάντα η παρέλαση της Γαλλικής Εθνικής Επετείου της 14ης Ιουλίου. Η τελετή αναζωπύρωσης της Φλόγας του Έθνους λαμβάνει χώρα καθημερινά, και υποδέχεται τακτικά επισκέπτες, που συνολικά αγγίζουν περίπου τους 8.000 συμμετέχοντες ετησίως.

Το έργο παρουσιάστηκε από τις 18 Σεπτεμβρίου έως τις 3 Οκτωβρίου στο Παρίσι.



Είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε όλα τα στάδια κατασκευής του έργου μέσω live streamingαπό την τάξη των Εικαστικών του σχολείου μας .



 Συμμετείχαμε κι εμείς ως θεατές σε αυτή την σπουδαία καλλιτεχνική δράση .

Γνωρίσαμε το έργο των δύο σπουδαίων καλλιτεχνών της Land art και εμπνευστήκαμε κι εμείς.

Οι μαθητές χωρίστηκαν σε ομάδες ,σχεδίασαν ,μελέτησαν και πρότειναν το δικό τους project .

Δημιούργησαν site specific έργα για την πόλη των Ιωαννίνων και όχι μόνο.